A

Abarth

 

 

Abarth 124 Spider

Abarth 124 Spider powstał według schematu, w jakim marka działa od czasu reaktywacji w 2007 roku. Jest to sportowa odmiana modelu Fiat 124 Spider. Samochód występuje wyłącznie w wersji jako 2-drzwiowy roadster z materiałowym dachem. Technicznie jest bliźniaczą konstrukcją wobec czwartej generacji Mazdy MX-5 – identyczny jest chociażby kokpit. Podobnie jak wersja ze znaczkiem Fiata, auto powstaje w fabryce Mazdy w Hiroszimie. Abarth waży 1060 kg, a jego prędkość maksymalna to 230 km/h. Prędkość 100 km/h osiąga w 6,8 sekund.

Abarth 500

Abarth 500 został nieoficjalnie zaprezentowany w lutym 2008 roku. Oficjalnie samochód zaprezentowano w marcu podczas salonu samochodowego Geneva Motor Show. Pojazd pełni rolę sportowej odmiany Fiata 500. Samochód występuje w wersji hatchback i cabrio. Wersja hatchback w podstawowej wersji jest dostępna z silnikiem 1.4 T-Jet o mocy 135 KM, a cabrio z także silnikiem 1.4 T-Jet, ale o mocy o 5 KM większej. Obie wersje nadwoziowe rozpędzają się do prędkości 205 km/h.

 

 

Abarth 595

W 2015 roku samochód przeszedł face lifting, po którym zmieniono nazwę na Abarth 595. Zmodernizowano pas przedni, w tym wprowadzono nowy, większy wlot powietrza. Przeprojektowano także zderzak przedni z silniej zaakcentowanym dyfuzorem. Wewnątrz poprawiono materiały wykończeniowe, przemodelowano m.in.: kierownicę i zegary. Wszystkie wersje pojazdu, są od face liftingu wyposażone standardowo w system UconnectTM z dotykowym wyświetlaczem. Na liście opcji znajdziemy jego ulepszoną wersję z 7-calowym ekranem HD i cyfrowym radiem DAB. Zmodernizowano także gamę silnikową.

Abarth 695 Tributo Ferrari

695 Tributo Ferrari ma pod maską 180-konny silnik. Dzięki takiej mocy, mały Abarth rozpędza się do 225 km/h. Do „setki” samochód rozpędza się w niespełna 7 sekund.

 

 

 

 

 

Abarth 500 Assetto Corse

Abarth 500 Assetto Corse został wyprodukowany w limitowanej edycji 49 sztuk. Każdy samochód jest wyposażony w turbodoładowany silnik Fiata 1.4 mocy 200 KM, a pojazd waży tylko 930 kg.

 

 

 

 

 

AC

 

 

Perana Z-One/AC-378-GT-Zagato

W lutym 2009 roku południowoafrykańskie przedsiębiorstwo Perana przedstawiło wynik współpracy z włoskim studiem projektowym Zagato, którego rezultatem został samochód sportowy o nadwoziu coupé. Perana Z-One została zaprezentowana oficjalnie podczas międzynarodowych targów samochodowych Geneva Motor Show 2009. Stylistyka Z-One określona została przez producenta jako kombinacja futuryzmu, lekkości i aerodynamiki. Samochód otrzymał charakterystyczną, smukłą sylwetkę z płaskim, podłużnym przodem i muskularnymi tylnymi nadkolami. Typowo dla samochodów zaprojektowanych przez Zagato, pas przedni przyozdobiła nisko osadzona, obła atrapa chłodnicy o strukturze chromowanych, poziomych poprzeczek. Do napędu samochodu wykorzystany został 6,2 litrowy silnik V8 o mocy 440 KM i 583 Nm maksymalnego momentu obrotowego przy 6,6 tysiąca obrotów na minutę. Ważący niespełna 1,2 tony samochód rozpędza się do 100 km/h w 4 sekundy. Jednostka napędowa opracowana została przez amerykański koncern General Motors, pochodząc z modelu Chevrolet Corvette C6.

 

AC Ace

Pierwszy samochód o tej nazwie pojawił się w 1956 roku i produkowany był do 1961. Miał otwarte, dwumiejscowe nadwozie z długą maską. Pod nią znajdował się silnik sześciocylindrowy o pojemności 2,0 l. i mocy 105 KM. Samochód ten stał się podstawą do opracowania modelu AC Cobra.

 

 

 

 

 

AC Cobra 260

Cobra została opracowana w ramach współpracy brytyjskiego przedsiębiorstwa AC Cars oraz amerykańskiego Shelby American pod przewodnictwem Carrolla Shelby’ego. Bazą techniczną dla modelu był poprzednik, AC Ace. Cobra napędzana była przez silniki V8 o pojemności 4,2 litra konstrukcji Forda (później 4,7 litra), mechanizm różnicowy od Jaguara E-Type oraz hamulce tarczowe na przednie i tylne koła. Jednostką napędową jest silnik V8 4,3 l o mocy 264 KM i 5800 Nm, przy wadze 916 kg rozpędza się do 100 km/h w 5,5 sekundy.

 

 

Cobra 427

W 1965 zaprezentowany został zmodernizowany wariant Cobra 427. Zastosowano w nim silnik V8 o pojemności 6989 cm³ i mocy 425 KM. Zastosowano w nim m.in. aluminiowe nadwozie oraz gruntownie przebudowano elementy zawieszenia. Charakterystycznym elementem tego pojazdu jest duży wlot powietrza do silnika (chłodnicy) umożliwiający intensywne chłodzenie potężnego silnika. Od wielu lat na całym świecie powstaje wiele replik tego słynnego samochodu, w tym wersja Weineck Cobra 780 cui Limited Edition, o pojemności skokowej 12.78 l.

 

AC Propulsion tZero

AC Propulsion zbudowało tZero jako pokaz swoich możliwości konstruktorskich, wykorzystując opracowany w 1994 roku autorski projekt w pełni elektrycznego układu napędowego AC-150. Samochód napędza silnik elektryczny o mocy 220 KM, który pozwala rozpędzić się do 100 km/h w 3,7 sekundy. Początkowo samochód wyposażono w umieszczone w bocznych panelach szkieletu akumulatory kwasowo-ołowiowe pozwalające na osiągnięcie na jednym ładowaniu maksymalnego zasięgu wahającego się między 450 a 482 kilometrów, pod warunkiem nieprzekraczania średniej prędkości 100 km/h. W 2003 roku pakiet akumulatorów w tZero został zamieniony na litowo-jonowe, które pozwoliły na osiągnięcie większego zasięgi maksymalnego równego 480 kilometrom.

 

Alfa Romeo

 

Alfa Romeo 8C Competizione

Prototyp samochodu Alfa Romeo 8C Competizione zadebiutował jako samochód koncepcyjny podczas salonu samochodowego we Frankfurcie jesienią 2003 roku. Miał on silnik V8 firmy Maserati o pojemności 4.2 dm³. Oficjalna prezentacja wersji produkcyjnej nastąpiła podczas salonu samochodowego w Paryżu jesienią 2006 roku. W seryjnym samochodzie, produkowanym w Modenie przez Maserati na zlecenie Alfy Romeo, zastosowano silnik V8 o pojemności 4691 cm³ i mocy maksymalnej 338 kW (450 KM) osiąganej przy 7000 obr./min. Do 100 km/h rozpędza się w zaledwie 4,2 sekundy, a prędkość maksymalna to 293 km/h Znajduje się on z przodu pojazdu. Sekwencyjna (6-stopniowa) skrzynia biegów, produkcji Graziano Trasmissioni została umieszczona przy tylnej, napędzanej osi

 

Alfa Romeo 33 Stradale (1967)

Alfa Romeo 33 Stradale – supersamochód klasy średniej produkowany przez włoską firmę Alfa Romeo w latach 1967–1971. Dostępny jako 2-drzwiowe coupé. Do napędu użyto silnika V8 o pojemności 2 l , w którym zastosowano wtrysk wielopunktowy. Moc 233 KM i 183 Nm przenoszone było na oś tylną poprzez 6-biegową manualną skrzynię biegów. Wiadomo o 18 powstałych egzemplarzach. Nadwozie zaprojektował Franco Scaglione.

 

 

 

Alfa Romeo Disco Volante

W marcu 2012 roku włoskie studio projektowe Carrozzeria Touring Superleggera przedstawiło studium współczesnej interpretacji swojego dawnego projektu z lat 50. XX wieku, niewielkiego samochodu sprotowego Alfa Romeo Disco Volante. Współczesne Disco Volante jest dwumiejscowym, dwudrzwiowym coupé opartym na płycie podłogowej i technice Alfa Romeo 8C Competizione. Przy wykonaniu karoserii wykorzystano głównie aluminium z domieszką włókna węglowego, które zapewnia optymalną masę całkowitą samochodu. Do napędu Disco Volante wykorzystano centralnie umieszczony silnik o pojemności 4,7 litra, który rozwija moc 450 KM i moment obrotowy 480 Nm. Zautomatyzowana skrzynia biegów to przekładnia z mechanizmem różnicowym o ograniczonym poślizgu, która posiada 6 przełożeń i przenosi moc na tylną oś. Samochód jest w stanie przyspieszyć od 0 do 100 km/h w 4,2 sekundy i osiągnąć prędkość maksymalną 291 km/h. 

 

 

Alfa Romeo GT

GT wykorzystuje podzespoły Alfy Romeo 156 oraz 147, zaś nadwozie zostało zaprojektowane przez studio Bertone. Samochód ten początkowo oferowany był z silnikami benzynowymi o pojemności 2.0 l (165 KM) oraz 3.2 l (240 KM – stosowanym także w Alfie 166) oraz z dieslem Common rail o pojemności 1.9 l i mocy 150 KM. Alfę GT można nabyć z pięcio- lub sześciostopniową manualną skrzynią biegów oraz z pięciostopniową skrzynią elektrohydrauliczną. W 2006 roku do palety silnikowej dołączył czterocylindrowy silnik o pojemności 1.8 l z dwiema świecami na każdy cylinder, układem dolotowym o zmiennej długości i układem zmiennych faz rozrządu dla zaworów ssących. Dzięki temu jednostka napędowa osiągnęła moc 140 KM. W tym samym roku wprowadzona została wersja 1.9 JTD Q2 z mechanizmem różnicowym o ograniczonym poślizgu.

 

 

Alfa Romeo Montreal

Projekt „Alfy Romeo Montreal” powstał z okazji targów Expo ’67. Został zbudowany wspólnie z firmą projektową Bertone. Na początku nikt nie podejrzewał, że ten samochód trafi do produkcji seryjnej, jednak tak właśnie się stało. Wersja produkcyjna została zaprezentowana oficjalnie na Salonie Samochodowym w Genewie w 1970 roku. Jednostką napędową jest 2,6 l V8 o mocy 200 KM i 255 Nm. Przyśpieszenie od 0-100 km/h wynosi 7,6 sekundy, a prędkość maksymalna to 220 km/h.

 

 

 

Alfa Romeo SZ

Samochód jest napędzany sześciocylindrowym silnikiem V6 o pojemności 2959 cm³ i mocy maksymalnej 155 kW (210 KM). Zamontowano w nim również poprzecznie ułożoną skrzynię biegów, w której z myślą o sportowej jeździe skrócono przełożenia. Samochód ma bardzo dobre właściwości jezdne i agresywny wygląd, co wyróżnia go na tle konkurencji. Wyprodukowano jedynie 1036 sztuk (planowano 1000) Alfy Romeo z nadwoziem coupé i 278 sztuk (planowano 350) kabrioletów. Model SZ dostępny był jedynie w kolorze czerwonym z szarym dachem oraz jasnobrązową skórzaną tapicerką, z wyjątkiem jednego egzemplarza z nadwoziem w kolorze czarnym dla Andrea Zagato.

Alfa Romeo TZ3 Corsa

Wiosną 2010 roku podczas corocznego wydarzenia Concorso d’Eleganza Villa d’Este włoskie studio projektowe i producent nadwozi Zagato przedstawił rezultat współpracy z rodzimym Alfa Romeo w postaci unikatowego modelu TZ3 Corsa, stanowiąc przypieczętowanie wspólnych projektów tworzonych przez ostatnie 90 lat. Za bazę techniczną dla Alfy Romeo TZ3 Corsa posłużył małoseryjny, belgijski samochód sportowy Gillet Vertigo, z kolei do napędu wykorzystany została jednostka napędowa pochodząca z regularnego modelu 8C Competizione. Benzynowy silnik typu V8 o pojemności 4,2 litra rozwinął moc 420 KM, z kolei dzięki rekordowo niskiej masie nadwozia wynoszącej 850 kilogramów samochód zyskał osiągi pozwalające na rozpędzenie się do 100 km/h w 3,5 sekundy i maksymalnie poruszanie się 300 km/h. Napęd współtworzyła sekwencyjna, zautomatyzowana 6-biegowa skrzynia biegów. Obniżenie wagi samochodu możliwe było dzięki wykorzystaniu do konstrukcji sztywnej ramy z włókna węglowego.

Alfa Romeo TZ3 Stradale

Rok po premierze unikatowego modelu Alfa Romeo TZ3 Corsa, włoskie studio projektowe i producent nadwozi Zagato przedstawiło kolejny rezultat 90-letniej współpracy z producentem samochodów z Turynu. Za bazę techniczną dla Alfa Romeo TZ3 Stradale posłużył Dodge Viper, od którego zapożyczono nie tylko płytę podłogową, ale i podzespoły techniczne oraz jednostkę napędową. Tą zostało amerykańskiej konstrukcji 8,4 litrowe V10 o mocy 610 KM, którą sprzężono z 6-stopniową manualną skrzynią biegów. Dzięki bliskiemu pokrewieństwu technicznym ze sportowym modelem Dodge’a, Zagato koordynujące projekt określiło TZ3 Stradale jako pierwszą w historii amerykańską Alfę Romeo. Do uzyskania relatywnie niskiej masy całkowitej kluczowe okazało się z kolei przygotowanie szkieletu nadwozia wykonanego w całości z włókna węglowego.

Alpine

 

Alpina B3 Biturbo

Alpina B3 BiTurbo – samochód sportowy marki Alpina produkowany od marca 2013 roku. Został oparty na 6 generacji BMW Serii 3: 335i (po liftingu 340i). Dostępny jest w 4 wersjach nadwoziowych: kombi, sedan, coupé (Alpina B4), kabriolet (Alpina B4). Poprzez zastosowanie innych turbosprężarek oraz układu wydechowego skonstruowanego wspólnie z firmą Akrapović, z silnika N55 uzyskano 410 koni. B3 Biturbo jest dostępne jedynie z automatyczną, 8-biegową skrzynią biegów ZF 8HP70 z możliwością manualnej zmiany biegów za pomocą łopatek przy kierownicy. Zawieszenie zostało przejęte z BMW F30, jednak zostało zmodyfikowane przez Alpinę i utwardzone. Hamulce również zostały zmienione, ich średnica to 370x30mm z przodu, oraz 345x24mm z tyłu. Alpina oprócz zmian technicznych wprowadza również własną stylizację.

 

Alpina B12

Posiada on znany z modeli BMW E31 i BMW E32 silnik dwunastocylindrowy o mocy znamionowej 300 KM, lecz jest on zmodernizowany i wzmocniony wykonany w technice dwuzaworowej o pojemności pięciu litrów, osiągający moc 350 KM. Silnik mocniejszy o 50 KM od bazowego 5.0l pozwala rozpędzić się B12 do 280 km/h. Przenoszenie mocy odbywa się za pomocą automatycznej, czterostopniowej skrzyni biegów ze sterowaniem hydraulicznym. Była to jedyna możliwa opcja do tego modelu ze względu na bardziej eleganckie przeznaczenie tego modelu. Firma Alpina pod nazwą B12 produkowała także 2 inne modele, a mianowicie limuzynę oznaczoną nazwą kodową BMW E32 i jej następcę, czyli BMW E38. Oficjalnie modele BMW serii 7 nazywały się Alpina B12 5.0 V12, Alpina B12 5.7 V12 Alpina B12 6.0 V12.

 

Alpine A110 (1963)

Strukturę nośną stanowiła zespawana ze stalowych rurek centralna rama. W A110 zachowano układ napędowy pierwowzoru, z umieszczonym z tyłu silnikiem napędzającym tylne koła. Zamiast słabej, oryginalnej skrzyni biegów o trzech przełożeniach zastosowano nową, mocniejszą przekładnią pięciobiegową. Było to niezbędne ze względu na znacznie lepsze parametry stosowanych w A110 silników. Pod maską auta montowano czterocylindrowe, rzędowe jednostki napędowe, o pojemności od 0,9 do 1,6 l. Na skutek licznych modyfikacji były one znacznie mocniejsze od silnika stosowanego w Renault 8. Zasilany dwoma gaźnikami Webera silnik o pojemności 1,3 l rozwijał moc 90 KM,a jednostka 1,6 l – 125 KM. Dzięki niewielkiej, bo wynoszącej zaledwie 544 kg masie, samochód mógł się rozpędzić do prędkości 195 km/h w wersji 1,3 l i 210 km/h w wersji 1,6 l. Poza pochodzącym z Renault 8 silnikiem, konstruktorzy wykorzystali też zawieszenie tego auta. 

 

Alpine A110 (2017)

A110 to pierwszy seryjnie produkowany samochód sportowy marki Alpine od czasu zawieszenia jej działalności w 1995 roku. Jego premierę w marcu 2017 roku poprzedziła prezentacja studyjnego modelu Alpine Vision, który bezpośrednio oddawał kształty seryjnego modelu. Alpine A110 to bezpośredni hołd dla modelu o takiej samej nazwie z 1963 roku, co obrazuje przede wszystkim stylistyką. W przeciwieństwie do protoplasty, nowe Alpine A110 jest co prawda samochodem tylnonapędowym, ale z silnikiem umieszczonym centralnie, a nie z tyłu. Czterocylindrowa jednostka napędowa ma pojemność 1,8 litra, 320 Nm maksymalnego momentu obrotowego i moc 252 KM, działając w połączeniu z siedmiobiegową, dwusprzęgłową automatyczną skrzynią biegów. Podczas jazdy, kierujący ma do dyspozycji trzy tryby jazdy – normalny, sportowy i ekstremalny Track. Maksymalna prędkość została ograniczona elektronicznie do 250 km/h.

 

Alpine A310

Samochód Alpine A310 był następcą modelu A110. Zaprezentowano go na salonie samochodowym w Genewie w 1971 roku. Konstrukcja auta była analogiczna do poprzednika – stalowa centralna rama rurowa i nadwozie wykonane z włókna szklanego. Początkowo samochód był napędzany stosowanym w A110 gaźnikowym, czterocylindrowym rzędowym silnikiem Gordini 1,6 l (1565 cm³) o mocy 125 KM, umieszczonym z tyłu. Prędkość maksymalna wynosiła 215 km/h, przyspieszenie 1-100 km/h – 8,7 s. Napęd ten okazał się jednak niewystarczający i w 1976 roku model produkcyjny zastąpił A310 V6, w którym zamontowano widlasty sześciocylindrowy silnik o pojemności 2,7 l i o mocy 150 KM. Był on, tradycyjnie dla marki, montowany z tyłu pojazdu i współpracował z manualną skrzynią biegów o pięciu przełożeniach. Samochód mógł rozwijać prędkość 225 km/h i znakomicie się prowadził.

 

Alpine A610

Wprowadzony na rynek w 1991 roku model A610 zewnętrznie bardzo przypominał poprzednika, różniąc się od niego głównie chowanymi przednimi reflektorami. Choć zachowano firmową koncepcję konstrukcyjną, wprowadzono do niej liczne zmiany. Powiększony do 3 l silnik V6 rozwijał moc 250 KM. Samochód osiągał prędkość maksymalną 265 km/h i rozpędzał się do „setki” w około 6 s.

 

 

 

 

Alpine GTA

Pod koniec 1984 zaprezentowano nowy, bazujący na A310 model firmy o oznaczeniu GTA (Grand Tourisme Alpine). Samochód przypominał swojego poprzednika zarówno sylwetką, jak i rozwiązaniami konstrukcyjnymi, był jednak od niego znacznie bardziej nowoczesny i zaawansowany technicznie. Napęd pierwszej wersji V6 GT stanowił silnik V6 o pojemności 2,9 l (2849 cm³) i mocy 160 KM, pozwalający na osiągnięcie prędkości 235 km/h. W 1985 roku pojawił się model V6 Turbo, którego napęd stanowił turbodoładowany silnik V6 o pojemności 2,5 l, rozwijający moc 200 KM. Dzięki niskiej masie pojazdu, wystarczało to do osiągnięcia prędkości 250 km/h i przyspieszenia od 0 do 100 km/h w czasie 6,3 s. Samochód oferował więc dynamikę porównywalną z konkurencją spod znaku Porsche, będąc od niej znacznie tańszym.

 

 

Ariel

 

Ariel Atom

Sportowy samochód produkowany przez Ariel Ltd zlokalizowane w Anglii. Samochód jest także produkowany na licencji w Stanach Zjednoczonych przez Brammo Motorsports. Ariel produkowany jest w trzech wersjach: Ariel Atom, Ariel Atom 2 oraz Ariel Atom 3. Najnowszy model to Ariel Atom V8, który jest także najmocniejszy. Model Atom V8 jest wyposażony w silnik o mocy 500 KM.

 

 

Artega

 

Artega GT

Sportowy samochód osobowy produkowany przez niemiecką firmę Artega Motors od roku 2009. Dostępny jako 2-drzwiowe coupé. Do napędu użyto 3,6 litrowego silnika VR6 o mocy 300 KM i 350 Nm pochodzący z Passata R36. Moc przenoszona jest na oś tylną poprzez 6-biegową automatyczną skrzynię biegów DSG. Firma Artega Motors honoruje serwisowanie swojego auta w autoryzowanych serwisach Volkswagena.

 

 

Aspid

 

 

Aspid GT-21 Invictus

Hiszpański supersamochód produkowany przez firmę IFR Automotive w Reus w Hiszpanii. Pojazd mimo rozbudowanej konstrukcji z aluminium ma odkryte koła. Dzięki takiej konstrukcji oraz silniku V8 pochodzącym od BMW osiąga on 100 km/h w czasie nieco poniżej 3 s, a prędkość maksymalna wynosi 301 km/h.

 

 

 

 

Aston Martin

 

 

Aston Martin DBS GT Zagato

Jesienią 2019 roku Aston Martin przedstawił nowy specjalnie limitowany model DBS GT Zagato, zgodnie z nazwą zbudowany w ścisłej współpracy z włoskim studiem projektowym Zagato. Za bazę posłużył seryjnie produkowany model DBS Superleggera, w stosunku do którego limitowany model zyskał unikalny projekt nadwozia. DBS GT Zagato napędzane jest przez podwójnie turbodoładowany 5,2 litrowy silnik typu V12 współdzielony z pokrewnym modelem DBS Superleggera, wyróżniając się jednak zwiększoną mocą 760 KM. Przenosząca moc na tylną oś jednostka współpracująca z 8-biegową automatyczną przekładnią rozpędza się maksymalnie do 340 km/h, osiągając 100 km/h po 3,4 sekundy.

Aston Martin V12 Zagato

W maju 2011 Aston Martin przedstawił kolejny wynik swojej wieloletniej współpracy z włoskim studiem projektowym Zagato w postaci sportowego modelu V12 Zagato, który powstał na bazie bardziej luksusowo nacechowanego V12 Vantage. W stosunku do bazy samochód zachował podobny wygląd bryły nadwozia i kształt reflektorów, zyskując zarazem większy wlot powietrza, inny kształt zderzaka oraz zupełnie inną stylizację tylnej części nadwozia. Dach otrzymał typowe dla konstrukcji Zagato podwójne uwypuklenie, które wpłynęło na węższą linię okien i inaczej biegnącą linię dachu. Zgodnie z nazwą, do napędu Astona Martina V12 Zagato wykorzystany został benzynowy silnik V12 o pojemności 6 litrów i mocy 517 KM, który charakteryzował się maksymalnym momentem obrotowym 570 Nm. Maksymalne parametry tej jednostki udało się pozyskać dzięki lekkiej kosntrukcji nadwozia i podwozia, którą wykonano z wykorzystaniem włókna węglowego.

Aston Martin Vanquish Zagato

W maju 2016 roku podczas corocznego wydarzenia Concorso d’Eleganza Villa d’Este nad włoskim jeziorem Como Aston Martin przedstawił kolejny wynik wieloletniej współpracy z włoskim studio projektowo-wytwórczym Zagato. Opracowana przez mediolańskie studio stylistyka wyróżniła się większym przednim wlotem powietrza, mniejszą powierzchnią szyb, niżej poprowadzoną linią dachu i charakterystycznymi dla Zagato podwójnymi wybrzuszeniami na dachu. Szpiczasto zakończona tylna część nadwozia wyróżniła się okrągłymi, pustymi w środku lampami. Do napędu wszystkich modeli z rodziny Vanquish Zagato wykorzystany został ten sam silnik benzynowy typu V12 zapożyczony z pierwowzoru, standardowego Vanquisha. Jednostka współpracująca z 6-biegową automatyczną skrzynią biegów charakteryzowała się pojemnością 5,9 litra, rozwijając moc 595 KM i 630 Nm maksymalnego momentu obrotowego. Układ napędowy o takich parametrach, przenoszący moc na tylną oś, pozwalał na rozpędzenie się maksymalnie do 319 km/h.

Aston Martin Zagato Centennial

W lipcu 2013 roku Aston Martin przedstawił model specjalny, który powstał w ramach świętowania 100-lecia działalności brytyjskiej firmy. Pod kątem wizualnym samochód otrzymał unikalny projekt stylistyczny, w obszernym zakresie odbiegający od bardziej obłych, zaokrąglonych i stonowanych regularnych konstrukcji marki Aston Martin. Szpiczasta, podłużna sylwetka wyróżniła się nisko osadzonym pasem przednim z obszernym grillem i niewielkimi reflektorami, a linię nadwozia wzbogaciły liczne owalne akcenty. Stworzenie projektu, który zainspirował zlecający jego wykonanie właściciel, Zagato określiło jako duże wyzwanie. Do napędu wszystkich modeli z rodziny modelowej Zagato Centennial wykorzystana została ta sama, stosowana w regularnych modelach brytyjskiej firmy jednostka typu V12 o pojemności 5,9 litra. Rozwijająca moc 510 KM i 570 Nm maksymalnego momentu obrotowego, przenosząc moc na tylną oś przy pomocy 6-stopniowej manualnej skrzyni biegów.

 

 

ATS

 

ATS 2500 GT

Sportowy samochód osobowy produkowany przez włoską firmę Automobili Turismo e Sport w latach 1963-1965. Dostępny jako 2-drzwiowe coupé. Do napędu użyto silnika V8 o pojemności 2,5 litra. Moc 213 KM przenoszona była na oś tylną poprzez 5-biegową manualną skrzynię biegów. Powstało 12 egzemplarzy modelu 2500 GT.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Audi

 

 

Audi Coupé (Typ 85 / B2) (1980-1988)

Coupé (Typ 85) zostało po raz pierwszy zaprezentowane podczas salonu samochodowego w Paryżu w 1980 roku jako model bliźniaczo podobny do oryginalnego Quattro, lecz pozbawiony poszerzonych błotników. Auto było wyposażone w wolnossący silnik R5 o pojemności 1,9 l zasilany gaźnikiem oraz jednostki 2.0, 2.1, 2.2, 2.3 wyposażone w układ wtryskowy. Wszystkie wersje posiadały napęd na przednią oś. Sportowy samochód osobowy produkowany przez niemiecką firmę Audi w latach 1980-1988. Dostępny jako 2-drzwiowe coupé. Do napędu używano silników R4 oraz R5. Moc od 74 do 135 KM przenoszona była na oś przednią bądź obie osie poprzez 5-biegową manualną skrzynię biegów lub 3 stopniową automatyczną przekładnię hydrauliczną (tylko napęd na oś przednią).

 

 

Audi RS2

Sportowy samochód zbudowany na bazie modelu 80, powstały przy współpracy z firmą Porsche. Model ten był produkowany w latach 1994–1995. Auto powstawało głównie z nadwoziem typu kombi, jednak zbudowano również cztery sztuki w wersji sedan. Po udanej prezentacji modelu 500E Mercedesa i jego sukcesie zarówno pod względem osiągów jak i sprzedaży Audi nie zastanawiając się długo zaczęło współpracę z Porsche. Wiele części było zapożyczonych z innych modeli Porsche min. lusterka boczne, kierunkowskazy przednie w zderzaku, pompa paliwowa z modelu 911 (964), układ hamulcowy z modelu 968 Club Sport.

 

 

 

 

 

Audi RS4

Audi RS4 pojawił się w 2000 roku, zastępując sportowy model RS2. Od razu zyskał spore zainteresowanie jako bardzo ekstremalna wersja rodzinnego kombi. Tym razem nie zdecydowano się na wspólny projekt z Porsche a z angielskim Cosworthem specjalizującym się w przebudowach i wzmacnianiu silników. Po wprowadzeniu modelu S4, który charakteryzował się bardzo dobrymi osiągami, postanowiono zaprezentować model RS4 – następcę Audi RS2. Auto przebudowywano w Anglii u specjalistów z firmy Cosworth. Zastosowano w nim szereg zmian podnoszących moc maksymalną silnika, zastosowano układ dolotowy powietrza o większej średnicy, większe niż w S4 turbosprężarki (K04 zamiast K03), poza tym 2 intercoolery zostały rozmieszczone po bokach, zmieniono układ doładowania silnika spalinowego, dzięki czemu turbiny pracowały synchronicznie jedna na jeden rząd cylindrów, druga ładowała pozostałe trzy cylindry, dzięki temu zniwelowano efekt turbo dziury. Zmodernizowany został całkowicie układ wydechowy, skalibrowano również sterowanie pracą silnika. Zaowocowało to ponad 100 KM więcej i z 195 kW / 265 KM wydobyto 280 kW / 380 KM.

Audi RS6

Audi RS6 C7 został zaprezentowany w Detroit w 2013 roku. Pod koniec 2015 roku Audi wprowadziło do oferty wzmocnioną odmianę o nazwie RS6 Performance. W tej wersji RS6 posiada 605 KM i do 100 km/h przyspiesza w 3,7 sekundy, a prędkość maksymalna wynosi 250 km/h.

 

 

 

 

 

Audi S2

Audi S2 quattro – typ B4 było produkowane od 1991 do 1995 roku. Prezentacja wersji coupé popularnego modelu Audi 80 nastąpiła w 1988 roku, 2 lata trwały przygotowania nad następcą Audi Quattro, w 1990 roku zaprezentowano wersję oznaczoną S2 Coupé. Zamontowany silnik zapożyczony został od większego modelu, mianowicie od Audi 200, była to jednostka 2.2 z turbodoładowaniem wyposażona w 20-zaworową głowicę. Moc jednostki wynosiła 220 KM. Różnice między sinikami z modelu 200 i Audi S2 są symboliczne, jednak największa z nich tyczy się zmodyfikowanego układu chłodzenia, modele Audi 200 Turbo miały problemy z chłodzeniem i dość mocno się grzały. W przypadku Audi S2 zastosowano, układ jezdny Torsen, bardzo trwały, a zarazem nieskomplikowany. Wersja S2 występowała we wszystkich typach nadwozia z wyjątkiem Cabrio.

 

 

Audi S4

Pierwsze modele Audi S4 wprowadzono do sprzedaży w 1997 roku. Wersja S4 była pierwszą sportową wersją popularnego Audi A4. Wersja ta występowała podobnie jak poprzednik w wersji sedan i wersji kombi (Avant). Pod maską znajduje się 2,7 litrowe V6 o mocy 265 KM i 400 Nm, do 100 km/h rozpędzał się w 5,7 sekundy, a jego prędkość maksymalna wynosi 250 km/h.

 

 

 

 

 

Audi TT

Audi TT I zostało zaprezentowane po raz pierwszy w październiku 1998 roku. Pierwszy w historii Audi kompaktowy samochód sportowy trafił do sprzedaży jesienią 1998 roku, krótko po premierze. Samochód bazuje na płycie podłogowej wspólnej m.in. z Volkswagenem Golfem i Skodą Octavią. Początkowo oferowany był z 20-zaworowym, doładowanym silnikiem o pojemności 1,8 w dwóch wersjach o mocy 180 KM, z napędem na przednią oś lub 225 KM z napędem na cztery koła. Mocniejsza wersja różniła się od podstawowej większą turbosprężarką, zmodyfikowanym układem wydechowym oraz dodatkowym intercoolerem. W 1999 roku na rynek wprowadzono wersję roadster dostępną z tymi samymi silnikami. Na przełomie lat 1999/2000 poprawiono właściwości jezdne TT-tki instalując tylny spojler, montując standardowo ESP oraz skorygowano ustawienia zawieszenia, by zmniejszyć nadsterowność samochodu pojawiającą się podczas szybkich zmian kierunku przy prędkościach przekraczających 160 km/h. Nowy silnik VR6 o pojemności 3.2 i mocy 250 KM wprowadzono do palety silnikowej w 2003 roku, a rok później wprowadzono nową skrzynię biegów S tronic, która charakteryzowała się skróceniem czasu zmiany przełożeń.